به نام او

       دوستان عزیزم سلام   دلم طاقت نداشت و برای همتون دلم تنگ شده بود این بود که برگشتم

       تو این مدت که نبودم خیلی اتفاق ها برام افتاد یکی   را از دست دادم اما کسانی را دارم که   ارزش بیشتری دارند  

           خدایا :

      من در کلبه ی فقیرانه ی خود چیزی دارم که تو در عرش هم نداری من چون تویی دارم

      حالا خیلی خوبم شاد تر از قبل و با نشاط تر

        تقدیم به دوستای خوبم

         زمانی بود که :

         نمیخواستم  هیچ وقت برگردم و پشت سر زندگیمو نگاه کنم

           خیلی تو زندگیم غصه داشتم   

           در جاده ی نقره ای  در راه رفتن به کلبه بودم

           غروب خورشید بود

        همین طور که به راهم ادامه میدادم روزگار را در کنار خود دیدم

        روزگار لبخندی به من زد و دو جعبه به من هدیه داد .

        یکی طلایی  یکی هم سیاه .

        سپس با همان لبخندی که بر زبان داشت گفت :این دو جعبه را به تو میدهم

         غصه هایت را درون جعبه ی سیاه بگذار و شادی  هایت را درون جعبه ی طلایی .

        روز به روز جعبه ی طلایی سنگین تر و جعبه ی سیاه سبک تر .

          از روی کنجکاوی در جعبه ی سیاه را باز کردم دیدم که جعبه سوراخ است و تمام غصه هایم

           بیرون میریزد .

         به روزگار گفتم چرا این جعبه را به من دادی ؟

          گفت این جعبه ی  سیاه را دادم تا غصه هایت را فراموش کنی

       گفتم پس جعبه ی طلایی را برای چه دادی ؟

                     : تا نعمت هایت را برشماری

         بیاییم دست همو بگیریم

         به هم کمک کنیم تا هیچ وقت اونو فراموش نکنیم خوبی هاشو فراموش نکنیم

         یادمون نره چقدر دوستمون داره و چه چیزهایی به ما داده

      خداوندا به خاطر تمام نعماتی که به من دادی سپاس گذارم

             دوست کوچک شما    قوی سفید